Hoe het allemaal begon

Tja waar zal ik eens beginnen. Samen met mijn vriendin Samantha hadden we het er al geruime tijd over. Maar omdat we beiden nogal bang zijn en veel beren op de weg zien is het er nooit eerder van gekomen. Waar hebben wij het over? Papa en Mama worden. Lees hier hoe het allemaal begon.

Veel van onze vrienden hebben het geluk dat ze de trotse ouders zijn van één of meer kinderen. Ik weet nog goed dat ik 20 was toen Amylyn (mijn nichtje) werd geboren. Wat was ze kleinnnnn. Echt no way dat ik haar ging op- of vastpakken. Ik was veels te bang dat ze iets brak terwijl ik haar vasthield. Hetzelfde gevoel had ik toen onze vrienden kinderen ‘kregen’. Tijdens de kraamvisite krijg je in veel gevallen de vraag of je de baby wilt vasthouden. Misschien komt het omdat ik een man zonder kinderen ben, maar ik sloeg het in eigenlijk alle gevallen af.

Totdat Gerjan en Marin de trotse ouders van Lars werden. Marin legde tijdens de kraamvisite Lars gewoon in mijn armen voor de foto. Overdonderd, maar super trots was ik op dat moment voor hun. Sinds dat moment merk ik aan mezelf dat ik langzaam aan het veranderen was en dat ik langzaam meer ging open staat voor kinderen.

Uiteraard vindt ik kinderen leuk hoor, maar dan vanaf een jaar of twee. Ze kunnen dan al lopen en brabbelen en zijn voortdurend ondeugend. Te grappig om dat te zien als je op bezoekt bent. Totdat het natuurlijk je eigen kind is….

In september 2015 werd het onderwerp voor het eerst serieus besproken. We waren in Myanmar op vakantie en hebben er toen een aantal avonden over gesproken. We discussieerden over hoe het zou zijn, hebben we wel genoeg te bieden aan ‘ons’ kind, zijn we niet egoïstisch omdat wij het graag willen. Wat als het kind het syndroom van down heeft of iets anders waardoor hij of zij buiten de maatschappij valt. Hoe zit het eigenlijk met onze vrije tijd. We hadden zoveel vragen en met elke vraag die we ons stelden kwamen er ook steeds meer beren op de weg. Om te kijken of we goede ouders waren besloten we om na de vakantie een huisdier te nemen.

Wanneer je op zoek bent naar een huisdier wil je dit dier ook voldoende aandacht geven. Het is en blijft daarbij geven en nemen. De huisdieren die eigenlijk dan overblijven zijn dan een kat of een hond. Aangezien een hond veel tijd in beslag neemt en (redelijk) afhankelijk van je is zijn we voor de kat als huisdier gegaan. De zoektocht kon beginnen. Op Marktplaats komen dagelijks tientallen advertenties voorbij waarin (tegen betaling) kittens worden aangeboden. We waren van mening dat we een jonge kitten wouden dus daar gingen we naar op zoek.

Heel veel advertenties en afwijzingen verder is het ons gelukt om niet 1 maar 2 kittens uit een nestje te reserveren. 1 vonden we namelijk ook maar zo alleen, dan heeft hij niemand om mee te spelen was onze gedachte. Een week later konden we de beide boefjes ophalen. In de tussentijd hebben we alle spullen gehaald wat we nodig dachten te hebben. Denk hierbij aan een kattenbak, mandjes, speelgoed, voeder- en waterbakjes.

Op zaterdag was het dan zover. Om jullie op te halen moesten we naar een boerderij onder de rook van Groningen. Eenmaal aangekomen zaten 6 kleine kittens heerlijk te spelen met elkaar. Eenmaal het mandje op de grond neergezet gingen de twee die we uitgekozen hadden er direct inzitten. Alsof ze wisten dat we voor hen kwamen.  Na afscheid genomen te hebben werden jullie naar het nieuwe huis gebracht. Het was zo schattig om te zien hoe jullie de eerste stapjes zetten in de voor jullie nieuwe wereld. Gelukkig konden jullie vanaf het begin het toilet vinden dus daar hebben wij geen last van gehad. Elke week zagen we jullie groeien en volwassener worden. Uiteraard hoort daar ook bij dat jullie ook ondeugender werden. De stoelen moesten het ontzien en soms ook de vloer op de zolder. Maar het gaf niet omdat wij helemaal dol waren met jullie.

Terwijl jullie ouder begonnen te worden werden jullie ook nieuwsgieriger. Want waarom gingen wij zovaak door die deur en waren wij daarna zo lang weg? Elke keer kwamen jullie steeds dichter bij de voor- en achterdeur. Voor ons was dit het teken om te testen hoe jullie het buiten zouden vinden. Voorzichtig werden de eerste stapjes in alweer een nieuwe wereld gezet. Het is echt prachtig om te zien hoe dit gaat. Al snel waren jullie vertrouwd in de nieuwe omgeving. Het enige wat jullie niet prettig vonden waren die auto’s die (te) snel over de weg reden. Soms was het voor ons nog wel even schakelen als we weer een weekendje weg gingen en we vergeten waren om oppas te regelen voor de twee kleine boefjes. Gelukkig bood schoonmoeder vaak hulp door zich te ontfermen over jullie.

Helaas hebben we uiteindelijk maar 6 en 9 maanden van elkaar kunnen genieten. Beide kittens zijn helaas overreden door auto’s en de bestuurders zijn helaas niet gestopt voor hun daden. Elk moment wat we samen hebben doorgebracht stond in het teken van liefde en waren we super trotse ‘ouders’.

Uiteindelijk is dit voor ons de eye-opener geweest die we nodig hadden voor de toekomst.

In september 2016 zijn we naar voor een half jaar naar Thailand gegaan. Tijdens deze vakantie is het onderwerp weer ter sprake gekomen en hebben we besloten om er voor te gaan om te kijken of het ons gegund is. En na twee maanden kunnen we zeggen dat dit het geval is. Als alles goed is verwachten we eind september 2017 een kleine prins of prinses. Op tijd van schrijven zijn we er nog niet uit of we het geslacht vooraf willen weten dus we zijn denk ik net zo verrast als jullie als de baby er eenmaal is.

Lief klein kind, je bent nog maar zo klein,

Maar oh wat vinden wij het nu al fijn!

We kunnen niet wachten totdat je bij ons bent,

en binnen de kortste keren ben je een lieve meid of een stoere vent!

Tot straks lieve prins(es)