De eerste week zonder sigaret, hoe vergaat het ons?

Vanmorgen mijn eerste tabletje ingenomen, ik werd na een minuut of 10 wat draaierig en een beetje misselijk, Hans had nergens last van. We moeten nog 5 dagen blijven door roken. Best wel een gekke combinatie, als je wilt stoppen. Overdag rookten we al een stuk minder en we hadden allebeide zoiets van de Champix helpt wel. ’s Avonds werd het wat lastiger, misschien omdat het tabletje was uitgewerkt of omdat het een gewoonte, verslaving is.

Goed geslapen vannacht, geen nare dromen gehad (hier wordt namelijk wel voor gewaarschuwd). Alleen ik werd wel wakker van een geluid dat ik dacht, er zit een hond klem. Bleek het om Stonehenge te gaan, de muziek komt met vlagen mijn oren in gesuisd. Vanmorgen mijn tweede pil gehad en eigenlijk werd ik meteen misselijk, dit duurde gelukkig maar een minuut of 10 en zakte daarna weer langzaam weg. Ik vraag mij wel af wanneer we nu echt gaan stoppen? In de verpakking staat binnen 8 dagen en de begeleider had het over 5 dagen. Ik denk dat we dag 5 gaan aanhouden. We willen namelijk voor onze vakantie niet meer roken, scheelt een hoop gestink en gestress om sigaretten te kopen en we kunnen van dat geld weer andere leuke dingen doen.

Beide dagen verliepen goed en overdag werd er nauwelijks gerookt. ’s Avonds blijft het wat lastiger. Mijn misselijkheid is ook weg naar het innemen van de tablet. Op dag 3 nog telefonisch contact gehad met de begeleider en die vroeg wanneer de stopdag was. Ik zei woensdag, op dag 5. We hadden namelijk die dag genoeg afleiding met het opruimen van de kelderkast en slaapkamer.

We beginnen in de ochtend met 1 keer 0,5 mg Champix en in de avond moeten we ook dit herhalen. En de eerste sigaret niet opsteken. ’s Middags had ik het wel even moeilijk, mijn hoofd zei de hele tijd, nu is het tijd voor een sigaret. Gelukkig duurde dit niet heel lang. ’s Avonds hadden we een taart eet afspraak en dit leidde ook behoorlijk af. Helaas ging het later op de avond even fout. Hans had namelijk nog een paar sigaretten verstopt en die had zo’n zin in een sigaret. Ik wist dat de nicotine niet meer bij mijn verkeerde hersencellen kon komen en na een discussie hebben we toch allebeide een sigaret gerookt en het bracht niets.

Deze dag verliep goed voor mij, ik baalde wel dat ik gisteravond had gerookt, maar goed, nieuwe dag nieuw begin. Hans heeft er meer moeite mee. Maar we hebben geen sigaretten gekocht. Yes.

Ik hoest wel erg veel. Blijkbaar is dat de koolmonoxide dat uit mijn longen verwijderd wordt. Goed bezig. Geen stinkvingers of uit je giechel naar asbak ruiken. Geen kleding die stinkt en een blauwe waas in huis. Vanavond hebben we een leuk uitstapje. Naar Weuro 2017 Nederland-Engeland. Geweldig genoten. Marinus zegt tegen mij, mam je mag daar beneden een sigaretje roken. Ik kijk hem aan en ik vraag, heb je ons de afgelopen dagen zien roken. Hij kijkt mij aan en wordt helemaal blij en ik krijg een dikke knuffel. Daar doe je het voor.

De dosis van twee keer per dag een tabletje van 0.5 mg gaat omhoog naar 2 keer 1 mg. Weer wordt ik even misselijk en draaierig. Maar ik weet dat dit met een paar dagen over is. Vandaag hadden Hans en ik afzonderlijk wel even van die momenten. Ik beschrijf het maar even als een leegte opvullen. Helaas kreeg Hans een afwijzing van een sollicitatie van een baan die hij graag had willen vervullen en dit was even een spannend uurtje. Maar ging goed. Gelijk weer aan het kijken naar nieuwe vacatures. Ik ben officieel weer beter verklaard door de beide artsen die ik afgelopen week heb gesproken. De longarts gaf aan dat mijn herstel goed verloopt, maar dat de kortademigheid nog wel een tijdje kon duren. Mijn lichaam moet de embolieën en propjes zelf opruimen en dat kan even duren. Langzaamaan weer beginnen met conditie opbouw. Wel ervaar ik mijzelf als een plofkip. Alles wat opgezet kan zijn in een menselijk lichaam, is opgezet. En het is niet eens 30 graden. Ik heb verder geen rare dingen, bijvoorbeeld dat je stoelgang niet fijn verloopt of trillen, zweten.

Hans staat net mijn steunkous droog te draaien. Ding mag niet in de wasmachine, droger van de zon genieten. Wel van een handwasje en dan op een ingewikkelde manier drogen. Ik heb een lieslange steunkous, omdat de trombose is terug gekomen. Dit was geconstateerd toen ik in het ziekenhuis lag. Nu mag ik twee jaar lang met een steunkous rondlopen. Helaas helpt het niet om mijn been weer strak in het vel te krijgen. Hmm.

Ik zal in een volgend blogje verder vertellen hoe het ons vergaat met het stoppen met roken.