Wat zijn het toch bijzondere meiden

Ik heb een aantal jaren het plezier mogen ervaren van het leiden, coachen en soms trainen van een meiden elftal bij d’ Olde Veste in Steenwijk. Ik begon samen met Tiese, Thea, Inge en Selma bij MD1, dit was voor ons als leiding makkelijk zodat we altijd met zijn tweeën waren en als Tiese mee was dan mocht hij vlaggen en anders gezellig met ons langs de lijn coachen.

Er komt wel heel wat bij kijken. Vergaderingen, opstelling, zijn er zieken en moeten we een meisje lenen van een ander team, vlagger en scheidsrechter aanwezig, genoeg chauffeurs en heeft iedereen haar voetbalschoenen, scheenbeschermers, tenue en noem alles maar op wat er nog meer bij komt kijken, mee?

In het begin ging alles via de e-mail, later via teamers en app. Het nadeel van appen is dat je op de meest vreemde tijdstippen vragen of opmerkingen krijgt. Bijvoorbeeld, in mijn tuin regent het echt hard, gaat trainen door vanavond? Of op het allerlaatste moment, sorry wij kunnen niet rijden. Dat zijn wel even van die momentjes dat je denkt, o’jee komt dit allemaal wel goed?

De meiden worden ook ouder en sommigen voetbalden in een ander team en anderen bleven in het huidige team, dit heeft ook met leeftijd te maken. Een aantal meiden is gestopt omdat het moeilijk te combineren werd met school en werk.

Ook leiders komen en gaan, samen met John en Tjitske en trainsters Chantal, Aline, Lisette en Selma hebben we leuke jaren beleefd.

Het leuke van facebook is dat ik veel meiden kan volgen van wat ze allemaal doen en wat hun passies zijn. Ik heb meerdere meiden in ons team gehad die allemaal hun passie zijn gaan volgen en daar komen hele leuke dingen uit.

Vandaag wil ik wat vertellen over Asli.

Asli kwam gezellig meetrainen en mijn dochter zei al, mam zij kan hard schieten hoor en is heel grappig. Nou prima gezelligheid kent geen tijd. Asli heeft meestal pas klare vragen en antwoorden en ze is een hele lieve meid, nooit gedoe als ze even op de bank plaats nam voor een wissel.

Wat ik niet wist was dat zij ook nog eens kan zingen. Dit heeft ze namelijk nooit gedaan tijdens het voetballen of trainingen. Daar lieten Chantal en Aline ook geen ruimte voor, wat ook logisch is, want hup we worden kampioen en knallen met die handel. Dat jaar werden we tweede, jaren ervoor gewoon kampioen hoor. J De spanning was in de kampioenswedstrijd iets te groot.

Hieronder een filmpje wat gemaakt is tijdens het zang en dansspektakel van dit jaar. Ik ben supertrots op Asli en ik hoop dat we nog veel van haar gaan horen. Luister en geniet.