Karin verteld over haar liefde voor Parijs. We zijn een aantal keren in Parijs geweest. Mijn eerste keer is ongeveer 15 jaar geleden samen met Natalie. We hadden geboekt bij een reisorganisatie en vertrokken vanaf Zwolle met de bus naar Parijs.

Het was voorjaar 2000. We hebben toen erg veel gezien, omdat we een stadstour erbij hadden. Dit begon aan het einde van dag en we eindigden bij de Eiffeltoren, waar toen om 22 uur allemaal lampjes aan gingen, dit was zo’n mooi gezicht.

De stad had zoveel indruk op mij gemaakt dat ik besloot weer terug te komen.

Er gingen een aantal jaren voorbij en de TomTom vond zijn weg in de auto’s en het internet was ook te behappen, er waren heel veel mooie websites om leuke maar betaalbare hotels uit te zoeken in het hart van Parijs. Ook een redelijk betaalbare parkeergarage werd gevonden vlak bij Gare du Nord en het hotel wat we uitgekozen hadden. In november togen we met zijn vieren, heel toevallig hadden Frans en Samantha ook een weekendje Parijs geboekt, en haalden we hen om half 5 in de ochtend op bij van der Valk in Gorinchem, zij kwamen namelijk vanuit Amsterdam. Na een aantal uren rijden, waren we omstreeks half 1 in Parijs en zetten we Frans en Samantha af bij hun hotel, ze konden meteen inchecken.

Aangezien ons hotel een aantal kilometer verderop lag had ik thuis al uitgezocht dat ik de beroemde begraafplaats, cimetière père la-chaise, wilde bezoeken. Dit lag op de route naar het hotel. We waren met een Saab uit 2003 daar naar toe gereden en hadden de TomTom van mijn ouders geleend. Dit zat toen nog niet standaard in een auto. Na wat omzwervingen te hebben gemaakt hadden we een parkeerplek kunnen bemachtigen naast de begraafplaats. Er doemde wel een probleem op, waar haal je een parkeerkaartje ? Na veel gedoe en hopen dat de politie niet kwam controleren had Hans in zijn beste Frans een kaartje kunnen bemachtigen, dit gaat via de bekende kiosken. Moet je maar even doen!

Begraafplaats

We liepen naar de zijkant van de begraafplaats en kwamen via het nieuwe gedeelte binnen. Ik dacht bij mijzelf, wat veel monumenten en graven en wat mooi en netjes onderhouden en groot, dat vooral. We wisten ook niet zo goed waar we moesten beginnen en liepen naar het midden van de begraafplaats om zo bij de oudere en ook de graven te kunnen bezoeken van bekende mensen. Komt er een medewerker van het onderhoud van de begraafplaats naar ons toe en zegt in zijn beste engels, are you looking for Oscar Wilde, we keken elkaar aan en schudde van nee, We vroegen ons even snel af wie Oscar Wilde was. Inmiddels begon de binnenzak van Hans zijn jas tegen ons u te praten met de mededeling.  U heeft uw bestemming bereikt. Ik kijk Hans aan met grote ogen en hij grijpt in zijn binnenzak, blijkt de TomTom nog aan te staan. We hadden in een andere straat geparkeerd en de TomTom pakte het signaal op van de straat die we hadden ingevoerd. Nu kan ik wel zeggen dat het wel een bizarre omstandigheid was op zo’n begraafplaats, later konden we er wel om lachen maar op dat moment denk je even iets heel anders.

Mijn kinderen vinden dat ik een rare gewoonte heb om begraafplaatsen te bezoeken, ik ben niet de enige hierin, mijn moeder vind het ook mooi en een vriendin van mij ook. Misschien omdat er een vredige stilte hangt en natuurlijk de geschiedenis van de personen die er liggen begraven wekt vaak mijn belangstelling.

Weetjes over Parijs

Eiffeltoren

De rede van het ontstaan van de Eiffeltoren is de wereldtentoonstelling in 1889. De Eiffeltoren is ontworpen door twee ingenieurs die in dienst waren van Gustave Eiffel. Meneer Eiffel was de aannemer van het project Eiffeltoren. De ingenieurs zijn met het ontwerpen in 1884 begonnen. Hij was klaar op 31 maart 1884 en was daarmee op tijd voor de opening van de wereldtentoonstelling.

Op 14 juli viert Frankrijk een nationale feestdag ter gelegenheid van het einde van de Franse Revolutie. Op deze dat wordt er in Parijs rond de Eiffeltoren prachtig vuurwerk afgestoken. Dit is ieder jaar een spektakel en een aanrader om te bekijken.

De verlichting is er in 1999 in gemaakt, ( het zijn zoeklichten en lampjes ) en was eigenlijk bedoeld om alleen aan te gaan op oudejaarsavond. Tot op heden gaan de lampjes nog steeds om 22 uur aan.

Tijdens het bouwen van de Eiffeltoren is niet één bouwvakker om het leven gekomen. Ook al was dit heel normaal in die tijd. Er is wel een bouwvakker buiten dienstijd overleden. Dit gebeurde toen hij samen met zijn verloofde de toren wilde beklimmen.

De Eiffeltoren is sinds de bouw al 17 keer geverfd. En het duurt een jaar om de toren helemaal te schilderen dit wordt dan gedaan door 25 schilders.

De Eiffeltoren heeft 1665 traptreden. Maar je kan niet met de trap helemaal naar het bovenste punt. Om op de derde verdieping te komen, moet je met de lift.

De lengte van de Eiffeltoren staat niet helemaal vast. Want bij warm weer is hij 18 tot 20cm langer als wanneer het koud is.

De Eiffeltoren is een eigendom van de gemeente Parijs.

Wat maakt een begraafplaats nu zo populair? De personen die er begraven zijn uiteraard. En wat Père-Lachaise betreft betekent dit vele beroemdheden, niet enkel Fransen, maar ook vele buitenlanders.

Geschiedenis van het kerkhof

Het kerkhof werd genoemd naar Père François de La Chaise (1624 – 1709), de geestelijke adviseur van koning Lodewijk XIV. Het kerkhof werd nochtans pas aangelegd in 1804, toen Napoleon Bonaparte het verbod op dergelijke begraafplaatsen binnen de stad ophief; tevoren werd dit als een gevaar voor de volksgezondheid aanzien. Vele Parijzenaars vonden echter dat het kerkhof te moeilijk bereikbaar was en het was weinig populair totdat enkele marketeers avant-la-lettre besloten de stoffelijke resten van de schrijvers Molière en La Fontaine naar het nieuwe kerkhof te verhuizen. Hierdoor werd het kerkhof plots populairder: het aantal graven steeg hierna heel snel omdat iedereen in de buurt van beroemdheden begraven wilde worden.

Het 44 hectare grote kerkhof staat ook vol sculpturen aangezien de familie van de overledenen die hier begraven werden niet wilden onderdoen voor de buren en steeds indrukwekkendere graftombes en monumenten lieten maken. Het resultaat is een grote collectie van kunstwerken die al even veel interesse wekken als de graven van de beroemdheden.

Ook al zijn de meeste mensen die hier begraven zijn afkomstig van Parijs, toch zullen bezoekers heel wat namen tegenkomen van personen die duidelijk niet van Franse afkomst waren. Je kan het best een kaart kopen voor je de begraafplaats betreedt (het wordt aan de ingang verkocht) zodat je de graven die je interesseren kan terug vinden op deze uitgestrekte begraafplaats.

Je vindt hier graven terug van literaire figuren zoals Honoré de Balzac, Victor Noir, de Amerikanen Gertrude Stein en Alice B. Toklas, en de Ierse auteur Oscar Wilde. Onder de hier begraven muzikanten bevinden zich Chopin, Rossini, Bizet en Poulenc, evenals opera zangeres Maria Callas en Édith Piaf. Danser Isadora Duncan en de Amerikaanse rockster Jim Morrison liggen hier ook begraven. Onder de beroemdheden hier bevinden zich ook een grote groep kunstenaars zoals Mondigliani, Pissarro, Max Ernst, Delacroix en beeldhouwer Cartellier. En indien je een fan bent van oude films zal je zeker langs het graf van Sarah Bernhardt, Yves Montand en Simone Signoret willen passeren.