Afgelopen week hebben we met zijn allen in een hele enge achtbaan gezeten. Moeders werd dinsdag onwel in het zwembad, ze voelde zich niet goed en klom op de kant om even bij te komen. Ze dacht even een slokje water en dan komt het weer goed. Niet dus.
Gelukkig hadden de medewerkers en omstanders het op tijd in de gaten en belde snel de ambulance. De ambulance arriveerde en er werd een hartfilmpje gemaakt en dit zag er niet goed uit. De sirenes werden aangezet en aan moeders werd gevraagd of ze naar Zwolle wilde of naar Leeuwarden wilde. Leeuwarden zei ze, dan ben ik dichterbij mijn zussen. Heel logisch toch. Wij wonen in Steenwijk en ik werk in Zwolle. 🙂
Rond half 11 belde Ronald mij op mijn werk en ik snapte er de eerste paar seconden helemaal niets van. Yvonne, Henk? Maar wat bleek het zwembad had onze gegevens niet en ze keken in de computer en kwamen daar een Dokkie tegen en die hebben ze gebeld. Zo was de cirkel weer rond. Ik had nog steeds niet in de gaten wat er nu precies aan de hand was en vroeg Ronald of het om onze moeder ging, ja zegt hij, nou er gingen wat krachttermen over de balie en mijn leidinggevende die naast mij zat had ook zoiets wat gebeurd hier nu weer. Na veel heen en weer gebel met familie en mijn leidinggevende met de planning kon ik om 12 uur van mijn werkplek weg om Ronald op te halen. Hans was ook snel naar huis gekomen om de kinderen op te vangen.
Hart Infarct
Intussen had ik het ziekenhuis gebeld en hoorde dat mijn moeder op de hartkatheterisatie kamer lag en dat ze goed aanspreekbaar was. Goed nieuws op dat moment. Een medewerkster belde later nog terug of ik oppas had geregeld voor Jürgen, hij zou samen met Beppie een broodje tussen de middag eten, want Beppie maakte zich toch wel druk of dit goed kwam. Natuurlijk is dat geregeld.
In het ziekenhuis
Ronald en ik hadden besloten om Frans en Samantha nog niet in te lichten totdat wij zelf wisten wat er precies gebeurd was. Intussen was ik vanuit Zwolle thuis aangekomen, snel een broodje gesmeerd en hup naar Leeuwarden, we waren er rond half 2. Moeders lag te slapen met allerlei slangetjes en snoertjes en monitoren. Dat was wel even schrikken. Ze werd wakker en de verpleegster deed verslag, waarop ma nog het een en ander eruit gooide, letterlijk dan… Daarna konden we weer verder luisteren.
Wat is er precies gebeurd
Na veel info kwam het op het volgende neer. Er was een stent geplaatst in haar kransslagader en zij zou voor een jaar lang allerlei pillen moeten slikken om te zorgen dat de stent ook niet dicht slipt en het lichaamseigen gaat worden en blockers en verdunners. Kortom we hebben al een verjaardagscadeautje, een pillendoos. Intussen was tante Anneke ook gearriveerd en zij reageerde zoals alleen tante Anneke dat doen. Wat binne jo no wer te dwaan. Wat ben je nu weer aan het doen.
Telefoonnummers verzamelen
Intussen had ik de meeste telefoonnummers verzameld van onze ooms en tantes en zo een app aan gemaakt zodat wij niet eindeloos naar onze handpalm hoefden te kijken en ons helemaal suf hoefden te typen.
Intussen hadden we Frans en Samantha op de hoogte gebracht en die schrokken zich natuurlijk ook een hoedje, maar mams was aanspreekbaar en bepte zo even verder met Frans. Frans ook uitgelegd waarom wij hen later ingelicht hadden om zo even een goed beeld te krijgen van wat er die ochtend gebeurd was.
To do list
Op een gegeven moment gingen Ronald en ik weer naar huis met een waslijst aan de must do’s . Verwarming uit, pedicure inlichten, kleding wassen enz. Ik zei al dat ze weer aan het beter worden is. Intussen appte Frans dat hij donderdag zal landen op Schiphol en het hele vluchtplan kregen we te zien. Hatseflats.
Ronald ik dachten hetzelfde, blijft dat kleine meiske ( Samantha ) alleen in Thailand, waarop we elkaar ervan overtuigden dat ze dat prima kan en dat ze loeisterk is en dat ze alle sloten tig controleert enzovoort.
We maakten even een stop bij Martin en Jacqueline om even stoom af te blazen en Ronald een heerlijk bord bami kreeg. Ik zou koolraapjes eten en daar had ik erg veel zin in.
Transport
De volgende dag ben ik s’middags aan het werk gegaan, ik kon helaas geen vrij krijgen maar ik werd goed op de hoogte gehouden door Ronald ( hij paste op zijn neefjes en nichtje ) en we kregen te horen dat moeders naar het ziekenhuis in Meppel ging. Fijn dat is een kwartiertje rijden. S’avonds gingen we met Jürgen en Marinus naar Beppie en we mochten haar meteen naar haar nieuwe kamer brengen, ze mocht van de afdeling hartbewaking af en naar een gewone verpleegafdeling. Zo gezegd zo gedaan. Beppie in de rolstoel en Jürgen en Marinus mochten duwen. Om eerlijk te zijn vond ik dat een hele spannende rit maar zonder kleerscheuren Beppie goed afgeleverd. Pfff.
Na wat gekletst te hebben en de kast opnieuw te hebben ingepakt vertrokken wij weer richting huis. Ronald vroeg hoe laat lagen jullie vannacht, ik zei twee uur want we waren helemaal hieperdepiep en het duurde even voordat we weer normaal konden functioneren, ja zei Ronald, ik ook.
Weer naar huis
Niet wetende dat aankomende nacht nog veel gekker zou worden. Hierover binnenkort meer.
Vandaag ( donderdag ) kregen we te horen dat moeders morgenochtend weer naar huis mag met heel veel afspraken op zak en dingen die geregeld moeten worden. Frans gaat haar ophalen en zal voorlopig bij haar zijn totdat hij weer terug gaat naar Thailand.
Frans had wel even een O’ja momentje, hij moet weer boodschappen gaan doen en had erg veel zin in hollandse kaas.
Vandaag hebben we nog meer mooi nieuws ontvangen.
Jurgen en Angela zijn de trotse ouders geworden van dochtertje Lilah, zusje van Noëlle.
Genieten. 🙂
X Ka
Dit bericht is geschreven door Karin van Dokkumburg
Gelukkig is ze weer thuis, en wij gaan vanmiddag even bij haar aan. Hebben van de week diverse keren aan de telefoon gekletst, en ze gaat er helemaal voor. Het gaat goedkomen hoor zegt ze, en daar gaan we ook helemaal vanuit, anders krijgt ze een schop onder de kont.
Wat schrikken voor jullie Allen, heel veel sterkte voor je moeder en voor jullie.
Lieve groeten, josin de knecht.