In het vorige stukjes schreef ik al over mogelijke symptomen, maar er zijn er nog een aantal die ook belangrijk zijn. Herkend u onderstaand dan toch even langs de huisarts gaan.
Vage klachten
Soms gebeurd het dat mensen al jaren met allerlei vage klachten rond lopen maar niet de vinger erop kunnen leggen. Denk hierbij aan vermoeidheid – zal wel door mijn drukke gezin of baan komen. Misselijk zijn, wazig zien, witte gelaatskleur, afvallen zonder dat er een dieet gevolgd wordt ( dit komt omdat er te weinig energie, koolhydraten in het lichaam zijn en het lichaam spreekt dan de reserves aan ) veel honger hebben of juist niet, maagpijn, veel plassen en dorst hebben, jeuk, aceton adem hebben ( bij mensen die een streng dieet volgen om af te vallen wordt deze lucht ook vaak geroken, dit zijn ketonen, dit is een afbraakproduct van de vetstofwisseling ).
Bloedsuiker
Mensen worden vaak ziek en erg moe en gaan daarom sneller naar de huisarts toe met bovenstaande klachten. Als de bloedsuiker te hoog is wordt men ziek en kan flauwvallen of zelfs in coma raken.
Hypo
Ik weet nog dat mijn vader elke avond voordat hij naar bed ging, zijn hand op mijn voorhoofd legde om zo te voelen of ik niet zweten en altijd aan mijn adem rook of ik niet naar aceton rook. Dit omdat ik wel eens ernstige nachtelijke hypo’s gehad in het verleden. Inmiddels is bovenstaand voor ons ook elke avond een gewoonte geworden naar Jurgen.
Type 2
Van type 2 is bekend dat de symptomen er iets anders kunnen zien, denk hierbij aan; last van rode branderige ogen, wazig of dubbel zien, ook dorst en veel plassen, slecht genezende wondjes, moeheid en kortademigheid, pijn in de benen bij het lopen en infecties die vaak terug komen, denk hierbij aan een blaasontsteking of een schimmelinfectie. Type 2 is vager in de symptomen en wordt daarom ook minder snel geconstateerd.
Complexe Materie
Kortom een complex gebeuren omdat veel symptomen ook wel bij griep horen of na een stres volle periode. Of misschien zijn de hormonen op hol geslagen, kortom genoeg redenen om niet te denken aan diabetes en zeker als het niet in uw naaste omgeving voorkomt. Hou altijd in uw achterhoofd dat iedereen diabetes type 1 of type 2 kan krijgen onder wat voor omstandigheid ook.
Hoe uit het zich
Ik zelf heb ook nogal last van bepaalde symptomen, ook niet gek want ik heb type 1. Als ik een tweetal dagen niet hele mooie bloedsuikers heb dan wil het weleens gebeuren dat ik niet kan lezen wat ik nu typ. Inmiddels heb ik een brilletje met + 1.50 en + 2.00, momenteel draag ik de +2, dit omdat ik vorige week ziek ben geweest en daardoor zijn mijn bloedsuikers niet helemaal stabiel, dit heeft bij mij enige tijd nodig. Uiteraard heeft het ook met een stukje erfelijkheid te maken, de meeste familieleden dragen een bril na hun veertigste.
Als ik een hypo waarvan mijn bloedsuiker onder de twee zit dan ruik ik erg fijn naar nagellak remover, deze geur komt het dichts bij aceton. En een zeer vieze smaak in mijn mond. Ook merk ik als ik dan ranja of gewone frisdrank drink, als mijn bloedsuiker te laag is, dat ik eigenlijk alleen de suikers die in het product zitten alleen proef en dat ik daar best weleens misselijk van ben geweest. Ook branderige ogen heb ik weleens last van, dit komt natuurlijk ook door de airco en gebouwen beheers systemen, tegenwoordig staat bijna nergens meer een raam open voor frisse lucht. En ik ben super chagrijnig en kort. Inmiddels is het binnen mijn gezin bekend dat ze dan even niets meer aan mij moeten vragen maar mij even mijn gang moeten laten gaan. Gelukkig heb ik twee soorten chagrijnigheid 1, zie boven en 2 ook ik ben weleens moe en heb mijn dag niet. Gelukkig herkend Hans deze twee vormen en met nummer 2 gaat hij dan wel het gesprek aan.
En heb ik een hyper dan word ik sloom, lusteloos en heb ik veel dorst en ik heb dan een aantal uren nodig om weer bij te trekken. Van een hypo en hyper word ik moe, omdat mijn lichaam dan een strijd aan het voeren is om alles weer normaal te krijgen.
De volgende keer vertel ik meer over type 2 en nog andere vormen van diabetici.
Xka
Dit bericht is geschreven door Karin van Dokkumburg