Onze ervaring met de Johan Cruijff hardloopwedstrijd

25 april heeft Frans meegedaan aan de Johan Cruijff wedstrijd. Dit is een hardloopwedstrijd over 14 kilometer welke gehouden wordt ter nagedachtenis van de legendarische nummer 14.

Wat begon als een leuk idee toen ik nog in Thailand was mondde uit in het spreekwoordelijke ‘bloed, zweet en tranen’ om goed voor de dag te komen. In januari zag ik een bericht op Facebook voorbij komen dat er een hardloopwedstrijd werd georganiseerd ter ere van Johan Cruijff. Johan Cruijff zou op 25 april 2017, 70 jaar zijn geworden.

Om mee te mogen doen aan de hardloopwedstrijd moest je jezelf inschrijven voor 10 april. Het inschrijfgeld bedraagt €35,00 en hiervan gaat €14,00 rechtstreeks naar de Johan Cruyff Foundation. Samen met Rik en Marcel heb ik me ingeschreven.

Om  de hardloopwedstrijd van 14 kilometer uit te kunnen lopen zou ik in training moeten aangezien mijn conditie niet meer is zoals het geweest was (vroeger was altijd alles beter). In Thailand heb ik nog wel een hardloopwedstrijd gelopen maar die was ‘maar’ 7 kilometer. Hoogste tijd natuurlijk om de kilometers te vergroten en me optimaal voor te bereiden. Toen we begin maart weer voet op Nederlandse bodem zetten was de eerste prioriteit niet om die extra kilometers te maken, laat staan om te sporten dus ik begon al gelijk met een achterstand. Gelukkig kon de knop snel omgezet worden en waren de eerste kilometers een feit. Langzaamaan ben ik gaan uitbouwen van 5 naar 7, naar 9 en 10. De langste training was 13 kilometer en dit zou voldoende moeten zijn om de wedstrijd uit te kunnen lopen.

25 april 2017, de dag van de wedstrijd. Ik was die dag aan het werk in Zwolle en dit kwam mooi uit aangezien ik Rik zou ophalen om daarna via Marcel naar de Amsterdam Arena af te reizen. Eenmaal aangekomen bij de Arena waren gingen we de auto parkeren in één van de vele parkeergarages. Na onze spullen gepakt te hebben gingen we op weg richting het Olympisch Stadion. Vooraf hadden we al bekeken dat we dit het beste met de metro konden doen aangezien dit een rechtstreekse verbinding was. Eenmaal bij het metro station naast de Arena aangekomen gingen we de toerist spelen. We wisten ondertussen wel dat er poortjes waren en dat je met een OV-Chipkaart moet gaan reizen maar ja, hoe werkt dat nu? en waar kan je de OV-Chipkaart opladen? Allemaal vragen die je binnen een paar minuten moet beantwoorden. 😉 Gelukkig was er een ticketbalie en die heeft ons op weg geholpen en 10 minuten later zaten we in de metro richting het Olympisch Stadion.

Voor diegene die het niet weten is het Olympisch Stadion nog steeds in gebruik en waren hier vorig jaar onder andere het EK Atletiek met Daphne Schippers, Anouk Vetter en de goedlachse Churandy Martina. Waar hun voor een groot publiek lopen was de opkomst nu ‘iets’ minder. Gelukkig had de organisatie dit opgelost door er shirts van Johan Cruijff neer te leggen en dat de deelnemers een deel van de tribune mochten betreden.

Om 19:45 gingen we naar de start om alvast een goed plekje te zoeken en om een warming-up te doen. Dit was ook wel nodig aangezien er een sterke wind stond. Eenmaal bij het startvak aangekomen bleek dat er geen ruimte was om een warming-up te kunnen doen. Daarnaast waren er al heel veel andere mensen in het startvak zodat we niet voorin konden gaan staan. Kortom, we moesten maar wachten totdat het startschot ging vallen. Het leuke was dat Rik en Marcel nog geïnterviewd zijn door een dame van AT5, zelf had ik daar minder behoefte aan dus daarom dat ik dit berichtje type 😉

De organisatie had alles in zijn werk gesteld om ons te vermaken. Er was een DJ, een gastspreker en er was een groot scherm waarin een uitspraak van Johan Cruijff op stond.Last but not least was Mister Ajax oftewel Sjaak Zwart. Ze hadden bedacht dat elke deelnemer een ‘high five’ kon geven aan Mister Ajax. Om 20:14 ging de wedstrijd van start en dachten dat we snel van start konden. Helaas bleek dit veel langer te duren dan verwacht. De reden hierachter was dat ze een trechter hadden gemaakt om iedereen die befaamde ‘high five’ te kunnen geven. We waren ondertussen al 10 minuten verder en waren welgeteld 2 meter opgeschoten in het startvak. Gelukkig had de organisatie dit ook door en is er afscheid genomen van Mister Ajax. Na een dikke 25 minuten konden we dan eindelijk van start. We waren ondertussen al helemaal onderkoeld dus een beetje beweging kon geen kwaad.

Afijn, we waren onderweg en kregen hierdoor eindelijk de mogelijkheid om een beetje warm te worden. We gingen vanuit het Olympisch Stadion op weg naar de Amsterdam Arena en halverwege zouden we nog langs Betondorp gaan waar Johan Cruijff is opgegroeid. Het was moeilijk om je eigen tempo te kunnen lopen daar de paadjes smal waren en er een te groot verschil was tussen de deelnemers.  Zo liepen we ene moment 10 km per uur en een paar honderd meter verder op 11,5 km per uur. Voor je spieren is dit wel fijn maar aangezien het een duurloop is, is het beter om een gelijkmatig tempo te lopen. De eerste paar kilometers gingen heerlijk en af en toe kwamen we nog langs punten die ik nog herkenden uit onze tijd dat Samantha en ik gewoond hebben in Amsterdam (IJburg).

Bij de 5, en 9km punt was er de mogelijkheid om water te drinken en om een stuk banaan te eten. Op deze punten kan je even op adem komen om vervolgens vol goede moed weer verder te gaan. Wat opzich wel leuk was dat de organisatie op een bepaald moment aan de lantaarnpalen 14 bekende spreuken en gezegdes van Johan Cruijff hadden geciteerd. Vlakbij de finish begon het toch wel zwaarder te worden en dit is ook weer terug te zien in de kilometertijd. Het mooie  is dat we gefinished zijn in de Amsterdam Arena die dezelfde avond omgedoopt is tot de Johan Cruijff Arena.

Eenmaal over de finish met een tijd van 1 uur en 20 minuten kregen we een medaille dus die hebben we vol trots om ons nek gehangen. Waar we dachten dat we alleen vertraging opliepen tijdens de start van de race kwamen we bedrogen uit. Het begon allemaal nog goed want ze hadden drie paden vrijgehouden waar wij begeleidt werden. Wat daarna een beetje jammer was dat dezelfde drie paden weer samenkwam op één punt en daar hadden ze eten een drinken staan. Je kan het natuurlijk al raden dat om voorbij dit punt te komen we 20 minuten verder waren. Eenmaal voorbij dit punt konden we onze spullen ophalen en je raadt het vast al. Waar dit normaal zo soepeltjes verloopt was dit ook één grote chaos. Wederom 20 minuten later had Rik eindelijk zijn spullen en konden we naar de auto om langzaamaan op huis te gaan. Na een verfrissende douche ging ik om 01:00 uur met een trots gevoel naar bed. Voor de volledigheid: Marcel heeft een tijd van 1 uur en 13 minuten gelopen. Een zeer goede tijd!