Meegedaan aan een hardloopwedstrijd in Thailand

Nu we er toch zijn heb ik ook even de tijd genomen om mee te doen aan een hardloopwedstrijd in Thailand. Lees hier alles over mijn ervaring!

Hardlopen in Thailand doe ik gemiddeld twee keer in de week. In de afgelopen maanden heb ik verschillende sporten uitgeprobeerd. De één beviel meer dan de andere. Zo heb ik een aantal keer veldhockey gedaan maar hier ben ik niet voor in de wieg gelegd. De combinatie van een klein balletje met een stick, nee dit is niet mijn ding. Daarnaast ben ik druk bezig om mijn badminton skills te verbeteren door dit twee keer in de week te doen. Badminton vindt ik een erg leuke sport om te beoefenen en het geeft me rust als ik aan het spelen ben. Maar nummer 1 en 2 zijn nog steeds Zaalvoetbal en Hardlopen. In Thailand vindt je heel veel futsal courts maar ik ben er op één of andere manier niet aan begonnen.

Op een gegeven moment kreeg ik de vraag of mee wou doen met een hardloopwedstrijd in Thailand en wel in Chiang Mai om precies te zijn. Zonder dat ik er erg in had zei ik prompt JA dus toen moest ik wel meedoen. De wedstrijd bedroeg 7.2 KM en de start zou om 06:00 in de ochtend zijn. De opbrengst zou voor het MC Cormick ziekenhuis zijn dus dat geeft me wel een goed gevoel. Maar het is voor mij wel de vroegste wedstrijd ooit. Wat je allemaal niet doet om fit te blijven. 😉 Tussen de tijd van vragen en de start van de wedstrijd zat maar een paar dagen dus ik was blij dat ik de laatste maanden goed bezig ben geweest om te hardlopen d.m.v. interval training en daarnaast 2 keer per week badminton training gevolgd te hebben. Kortom, die 7.2 KM moet wel lukken.

En zo sta je met je goede gedrag op om 04:00 voor het ontbijt en om de laatste aflevering van Jessica Jones te bekijken. Op zich hoefde ik niet zo vroeg op te staan maar ik vindt het wel fijn dat het eten in ieder geval een beetje gezakt is voordat je begint aan de race. Tegen 05:00 was de aflevering afgelopen en ben ik op de fiets gestapt richting het evenement. Nog wel even een raar moment in de lobby van het appartement aangezien daar een buitenlander op de bank lag te slapen terwijl hij helemaal onder het opgedroogde bloed zat (armen, hoofd, benen). Navraag later leverde op dat hij een brommer ongeluk heeft gehad en hij zijn sleutel van het appartement kwijt was geraakt. Met dat in mijn achterhoofd ben ik rustig die kant op gaan fietsen.

Eenmaal aangekomen bij het MC Cormick ziekenhuis waren er al veel mensen aan het warmlopen voor de race. Wel grappig is dat veel Thaise mensen naar je kijken omdat je natuurlijk een buitenlander bent. Het inschrijf formulier was geheel in het Thais dus ik heb er maar wat van gemaakt. Na 150 bath (€4,5 euro) betaald te hebben kreeg ik mijn startnummer en hoefde ik alleen nog maar warm te lopen en de 7.2 KM lopen. Wat je steeds vaker ook in Nederland ziet is dat er een mogelijkheid om een (goede) warming-up te doen onder begeleiding van vaak een personal trainer. Deze begint vaak een half uur voor de wedstrijd onder begeleiding van muziek een warming-up te doen en je kan zelf bepalen of je mee wilt doen.

En toen was het bijna 06:00. Samen met Maria en Bo zijn we naar het startvak gelopen en na de toespraak van de directeur van het ziekenhuis klonk iets over 06:00 het startschot. We stonden bijna vooraan en dit was voor mij even een aanpassing aangezien ik standaard ervoor kies om achteraan te starten. Het nadeel wat je hebt als je vooraan loopt is dat iedereen dringt en het voordeel is natuurlijk dat je geen tijd kwijt bent om mensen in te halen. Maar goed, we gingen onderweg en het dringen voor het juiste plekje was begonnen. Waar de Thai normaal zo vriendelijk is heb ik nu echt wel een paar ellebogen rond mijn heupen gevoeld (ja, de Thaise mensen zijn wat kleiner dan mij). Na een paar honderd meter komen we op de grote weg uit (vierbaans) zodat iedereen wat meer ruimte krijgt en de wedstrijd is begonnen.

Voor zover ik kon opmaken uit de Thaise teksten en plaatjes zouden we in een vierkant lopen. Ik had even snel gekeken op Google Maps en ging ervanuit dat het meerdere rondes zou zijn. Zo had ik voor mezelf voorgesteld om de eerste ronde rustig aan te doen en dit dan langzaam op te bouwen. Maar goed, die vlieger ging niet op want het bleek maar om één ronde te gaan. Wel grappig dat je onderweg tot die conclusie komt. Ik ben de eerste 3 kilometer iets te hard van stapel gegaan waardoor ik in kilometer 4 en 5 iets rustiger ben gaan lopen om kilometer 6 en 7 weer te versnellen. Al met al heb ik redelijk steady gelopen rond de 12 kilometer per uur wat resulteert in een eindtijd van iets onder de 35 minuten. Voor mij is dit een goede opsteker voor de toekomst.

Na afloop van de hardloopwedstrijd in Thailand wordt je goed in de watten gelegd. Als eerste krijg je een pakje Soya Melk en een flesje water. Na de dorst gelest te hebben ging het echte feest van start. Ik heb heerlijke oliebollen gehad. Daarnaast kon je koffie, thee, soep met ballen en warme Soya melk krijgen. De prijsuitreiking was ook geweldig om te zien. Zonder te overdrijven hadden ze wel ruim 40 bekers staan. Bo was tweede in haar categorie geworden dus we gingen nog even wachten totdat ze haar beker mocht ophalen, nou ja even wachten. De categorieën gingen kris kras door elkaar heen dus ruim een uur later stond ze eindelijk op het podium. Al met al was het wachten meer dan waard. Ben alleen benieuwd hoe ze de grote beker mee naar huis gaan nemen 😉

Wil je zelf ook eens een hardloopwedstrijd in Thailand lopen? Kijk dan eens op deze website van Winganidee. Hier vindt je diverse hardloopwedstrijden die georganiseerd wordt in Thailand. Helaas is het wel allemaal in het Thais maar je de belangrijkste informatie kan je er wel uithalen.