Hulpverleners

Nederland kent vele soorten beroepen die gericht zijn op hulpverlening. De meest voor de hand liggende hulpverleners beroepen zijn natuurlijk, politie, brandweer en ambulance personeel. Maar ook Therapeut, psycholoog, psychiater, psychotherapeut, maatschappelijk werker, beveiligingsmedewerker, doktoren, conducteurs en ga zo nog maar even door.

Karin werkt al 18 jaar in de sector beveiliging en dit is een veelzijdig beroep met diverse taken van sport. Zo heb ik zo ongeveer op dertien verschillende objecten gewerkt met een groot variatie aan werkzaamheden. In 1998 ben ik begonnen als beveiligingsmedewerker op een asielzoekerscentrum in het hoge noorden van het land en ben zo afgezakt halverwege Nederland. Ik krijg regelmatig vragen over het eventuele geweld wat binnen een azc plaats vind. Over het algemeen valt dit erg mee. De media maakt er vaak een groter spektakel van dan wat er daadwerkelijk is gebeurd. Mijn antwoord luid dan ook steevast, wat bij jou in de straat of in het dorp of stad gebeurt dat gebeurd daar in het klein. Natuurlijk heb ik weleens op een object gewerkt waar meer geweld en agressie aanwezig was, maar meestal stond hier een heel hoog hek omheen.

1 keer heb ik met geweld te maken gehad wat op mij als persoon gericht was, de man in kwestie had nogal wat drank op en de volgende dag kwam hij dan ook naar mij toe om zijn excuses aan te bieden. Klaar zand erover. Aangezien ik een uniform draag en daar ben ik mij heel bewust van, kan het bij sommige mensen een vorm van agressie oproepen of dat men vind dat ze alles tegen je kunnen en mogen zeggen. Vanaf hier wil ik ook inhaken op de problematiek die inmiddels veelvuldig voorkomt dat onze hulpverleners lastig worden gevallen omdat men denkt dat dit kan en mag.

Afgelopen jaarwisseling ging het weer goed mis in een aantal steden. Hulpverleners die bekogeld werden met stenen en zwaar vuurwerk. Die nota bene bezig zijn een brand te blussen om zo erger te voorkomen of die bezig zijn met een slachtoffer het leven te redden of gewoon langs een afzetlint staan om op die manier nieuwsgierigen en relschoppers op afstand te houden. In het uniform zit een persoon die zijn of haar werk doet en die ook gevoel heeft. Ook al lijkt dit niet altijd zo omdat ze aan het werk zijn.

Politiek Den Haag maakte gisteren duidelijk dat bovenstaand echt niet meer kan, maar waar horen we dit soort dingen meer? Vervolgens ebt alles weer weg naar een paar weken totdat er weer een incident plaats vind. De politie zelf wil graag eerder kunnen ingrijpen.

Er is voor 13 miljoen schade veroorzaakt door brand tijdens de jaarwisseling. Ik ben benieuwd of we ook ooit cijfers komen te zien over de schade die aan een hulpverleners zijn toegebracht.

Er wordt ook gesproken over de mentaliteit van sommige medelanders. Ik zelf denk dat daar ook heel veel valt te halen door bijvoorbeeld, voorlichting, cursus omgaan met kritiek en wat voor middelen er voorhanden zijn.

Af en toe lijkt het wel een explosievat. Je mag iemand aanspreken op verkeerd gedrag, maar de vraag is dan wel of je met alle tanden thuis komt? Een aantal jaren geleden fietste ik midden in de nacht naar huis, het was een uur of 3 en ik had mijn handtas aan het stuur hangen met daarin mijn telefoon. Ik fietste netjes op het fietspad, lampjes aan en er komt vanuit het niets een auto vlak naast mij rijden met een goozert met een basketbal petje op.

Hij zegt tegen mij, stoppen politie. Ik kijk hem aan en ik denk jij bent een mafketel gezien de auto waarin deze manspersoon reed. Politie rijdt namelijk niet in een oude rode Volvo uit het jaar 2000. Ik fiets rustig door en komt die mafketel nog een keer naast mij rijden en probeert mij af te snijden om met zijn auto op het fietspad te komen waardoor ik moest stoppen en hij schreeuwt vanuit het openstaand raampje dat ik moet stoppen, hallo ik kan niet verder.

Ik stap van mijn fiets en ik heb die man uit staan foeteren, gelukkig had dit effect en hij reed met hoge snelheid weg. Het rare was dat op het moment dit gebeurde er een jonge vrouw mij voorbij fietste met een telefoon in haar hand en niet op of omkeek. Eigenlijk was ik hier nog het meest verbaasd over. Dit was wel even een momentje dat er politie bij mocht komen of dat er een kenteken door gegeven kon worden. Dit is ook een voorbeeld hoe het vaak gaat, dat men niets durft of kan of wil doen. Noteer in zo’n geval het kenteken en je eigen bevindingen en maak er een melding van. En help diegene.