Niets vermoedend zaten wij te eten in één van de vele restaurantjes die Chiang Mai telt. Dit keer hadden we voor een vegetarisch restaurant gekozen.
Na een voorafje te hebben genomen werd ons hoofdgerecht opgediend toen Samantha werd gebeld op haar mobiele telefoon.
Telefoontje
Doordat de telefoon niet op speaker stond probeer je aan de hand van wat Samantha zegt een beeld van het gesprek te krijgen. Aangezien Samantha alleen maar zat te luisteren werd dat beeld niet helder totdat Samantha zei dat ‘het maar goed is dat ze dan niet thuis was op het moment dat het gebeurde’. Op dat moment gingen bij mij de sirenes af en had ik door dat het om moeders ging. Moeders was ondertussen succesvol geopereerd en aanspreekbaar dus na de eerste schrik kwam ook gelijk de opluchting. Na opgehangen te hebben zijn we begonnen aan ons avondeten.
Noodgeval of niet
Voordat we aan avontuur zijn begonnen hebben we het er wel over gehad voor welke ‘noodgeval’ je weer naar huis zou gaan. Dit was voor ons een noodgeval dus hebben we besloten dat ik voor een korte periode weer naar huis zou gaan om voor moeders te zorgen.
Vliegticket boeken
En zo zit je twee uur nadat je het nieuws hebt gehoord de goedkoopste vliegtickets te zoeken om de volgende dag terug te vliegen naar Nederland. Gelukkig is Samantha daar een ster in en heeft ze een voordelig vliegticket gekocht ondanks dat het zo kort dag is.
Na een nacht een beetje geslapen te hebben kon ik de dag erop het vliegtuig pakken waarna ik 3 vluchten en 20 uur later op Schiphol aanbeland. De eerste gedachte wat ik had was, freezing koud hier zeg. Ik had me in zoverre voorbereidt dat ik lange broek, schoenen, t-shirt met lange mouwen en een trui aanhad maar het was aardig koud geworden in Nederland. Van Schiphol is het nog een kleine twee uur naar Steenwijk met de trein waar Ronald me ophaalde. Na wat gegeten en gedoucht te hebben zijn Ronald en ik naar moeders gegaan in het Meppeler Ziekenhuis. Aangezien ik daar een aantal jaren gewerkt heb kom je daar natuurlijk bekenden tegen zoals Erik L. 🙂
Eenmaal moeders een dikke knuffel te hebben gegeven kwam het nieuws al dat ze de volgende dag naar huis mocht wat iedereen in een vreugdestemming bracht.
Besef dat je weer in Nederland bent.
Het rare is dat je het besef krijgt dat je weer in Nederland bent als je landt op Schiphol. Je mag dan weer door de douane en daarna je koffer ophalen van de bagageband. Als je hebt aangegeven dat je niet hoeft aan te geven ga je door de klapdeuren en kom je aan bij de aankomsthal. En dan hoor je ineens allemaal Nederlandse stemmen om je heen. Iets wat ik de afgelopen twee maanden sporadisch gehoord hebt afgezien de stem van Samantha. Dat is een aparte beleving. Het echte besef kwam pas dagen later als je weer in je eigen vertrouwde omgeving bent.
Wat is nu thuis?
Elke dag heeft moeders wel bezoek gehad van familieleden en/of vrienden. Het leuke is dat mensen ook belangstellend zijn naar het avontuur wat wij ondertussen beleven in Thailand. Ik weet nog dat Oom Joop op een gegeven moment vroeg wanneer we weer thuis zouden komen. Waarna ik prompt het antwoord gaf dat dit volgende week zou zijn. Het leuke was dat Oom Joop bedoelde wanneer we definitief terug kwamen naar Nederland terwijl ik dacht wanneer ik terug zou vliegen naar Chiang Mai… Tja want Chiang Mai is nu ons thuis zo merkte ik op dat moment.
Voor ik het wist waren de 1,5 week weer voorbij en zat ik weer in het vliegtuig op weg naar Chiang Mai (thuis).
In een volgend bericht laat ik een fotocollage zien met daarin een greep uit de dingen die ik heb meegemaakt in 1,5 week Nederland.
