Jurgen heeft Diabetes type 1

Mama, iedereen wenst mij beterschap maar het gaat helemaal niet over. De humor is weer terug bij Jurgen. 🙂 Maar het was een tijdje erg zoek.

Woensdagavond 12 Oktober

Woensdagavond 12 oktober waren we op bezoek bij mijn moeder in het ziekenhuis en Jurgen moest wel erg vaak plassen en dronk ook wel erg veel thee. Ook had hij een rare witte kleur in zijn gezicht. Ik zei tegen de jongens als we thuis zijn prik ik jullie bloedsuiker want volgens mij klopt er iets niet.

Ik kan bloedsuiker prikken omdat ik 38 jaar diabetes type 1 heb en in het bezit ben van zo’n wonderlijk apparaatje dat je precies verteld hoe het ervoor staat. Ik prikte eerst Jurgen in zijn vinger en deed een beetje bloed op de teststrip, mijn meter sloeg op hol en kon de waarde niet meten, ik dacht nog, je moet even je handen wassen want er kan altijd iets van glucose aan zitten, zo gezegd zo gedaan en nog een keer geprikt met dezelfde uitkomst, bij mij gingen alle alarmbellen af en ik dacht dit is niet oké. Toen was Marinus aan de beurt en die had een mooie waarde van 5.4. A mijn meter was niet defect en B ik moest de huisartsenpost bellen. Rond half 10 s’avonds belde ik en ik vertelde het verhaal van Jurgen, de verpleegkundige vroeg of we om 21:50 uur in Meppel konden zijn, natuurlijk dit gaat wel lukken. Daarna probeerde ik Hans te bereiken maar zijn telefoon redt het geen hele dag en was dus helemaal leeg. Hans stond op een beurs in Hardenberg. Toen zijn collega gebeld met de informatie die ik had en hij zou zorg dragen dat Hans mij terug zou bellen. Jurgen en ik reden naar de huisartsenpost met de wetenschap dat Amylyn even op Marinus zou passen, telefoon en Jurgen neemt op. Hallo met Marinus ik lig al in bed en wacht op mijn goodnight knuffel, chips vergeten en ik leg kort uit wat er aan de hand is. Stom stom helemaal vergeten met al die stress. Vlak voordat we bij de huisartsenpost waren belde Hans en Jurgen nam op en vertelde dat hij naar de dokter ging omdat zijn suikers niet goed waren.

Huisartsenpost

We kwamen binnen en konden gelijk door naar de huisarts en die had aan half woord genoeg en belde met Isala in Zwolle. We moesten meteen naar Zwolle want in Meppel is geen kinderafdeling meer. Lekker handig. Ik zei tegen de arts dat ik toch eerst terug rij naar Steenwijk om even spullen op te halen en ook mijn insuline natuurlijk, stel dat we moesten blijven in Zwolle.

Inmiddels ook weer contact gehad met Hans en die zou vanuit Hardenberg doorrijden naar Isala Zwolle, zo gezegd zo gedaan. We kwamen tegelijkertijd aan en begonnen een zoektocht in het wel hele grote ziekenhuis naar de kinderarts. We werden door verwezen naar de spoedeisende hulp en er kwam een hele lieve verpleegster naar ons toe om ons verder te helpen. Jurgen mocht plaats nemen op een wel heel spannend bed met allerlei gekke dingen erom heen. De verpleegster en kinderarts legden rustig uit wat de bedoeling was en gaven Jurgen de keus of 1 prik wat een infuus gaat worden of twee prikken waarvan 1 voor bloedafname en kans op een infuus na die tijd. Om een lang verhaal kort te maken,Jurgen heeft 1 nare prik gehad en dit weten inmiddels veel verplegers. Achteraf moest hij er wel om lachen want het viel allemaal reuze mee.

Een waarde van 29.4

We kregen de standen door en Jurgen had een bloedsuiker van 29.4 en dit was niet goed. Het goede nieuws was wel dat hij geen bloed verzuring had en daarom niet aan een vochtinfuus hoefde en ook weer naar huis mocht. Hij kreeg wel 6 eenheden lang werkende insuline toe gediend. We moesten de volgende ochtend om 9 uur ons weer melden in het ziekenhuis. We waren om half 2 s’nachts thuis en Jurgen was erg moe, wij ook.

Het juiste ritme vinden

We zijn nu 4 dagen verder en het gaat redelijk goed met hem. Het duurt ongeveer een lange week voordat de bloedsuiker waarden stabiel worden en we moeten goed opletten en noteren wat hij eet.